A collection of posts carefully preserved. // 
Μια συλλογή από διάφορα, καλά φυλαγμένα, posts.
Πριν κανένα εξάμηνο (χοντρά – χοντρά), θέλοντας να γνωρίσω καλύτερα το Instagram, δημιούργησα ένα account και άρχισα να παίζω. Εκτός από την επικοινωνιακή, marketing & advertising αξία που πλέον έχει το μέσο για την ελληνική αγορά (περισσότερα για αυτό σε άρθρο στην Social Mind σύντομα) αποτελεί ξεκάθαρα μια μηχανή δημιουργικότητας. Τα δεκάδες χαρακτηριστικά του Instagram μπορούν να οδηγήσουν γρήγορα και εύκολα σε μαζική παραγωγή πρωτότυπου περιεχόμενου και σε διάφορους τρόπους οργάνωση αυτού του περιεχομένου.
Ένας από αυτούς, είναι τα hashtags. Οι περισσότεροι χρήστες του Instagram τα χρησιμοποιούν για να προωθήσουν τα posts τους σε όσα περισσότερα “μάτια” μπορούν. Και καλά κάνουν 🙂
Πως αλλιώς όμως μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα hashtag;
Στην πραγματικότητα ένα hashtag είναι μια ξεχωριστή σελίδα του Instagram η οποία συγκεντρώνει περιεχόμενο μαρκαρισμένο με το συγκεκριμένο hashtag στο κείμενό του. Ορίστε λοιπόν μια τέτοια σελίδα που ξεκίνησα εγώ χρησιμοποιώντας το hashtag #✒️myinstajournal✒️ .
Σε αυτήν ανεβάζω post που έχουν ένα μικρό απόσπασμα, με τη μορφή gif, από κλασικές ταινίες που μου αρέσουν. Τα gif αυτά συνήθως τα συνοδεύω με κείμενο που αφορά προσωπικές μου εμπειρίες που κάπως στο μυαλό μου συνδέονται με τις συγκεκριμένες ταινίες ή σκηνές.
Στην συνέχεια του post θα βρείτε τα 3 πρώτα τέτοια Instagram posts, που δημοσιεύθηκαν κατά το μήνα Μάρτιο του 2020. Μπορείτε να βρείτε και όσα έπονται, εδώ!
#✒️myinstajournal✒️ – Τεύχος Μαρτίου
Μοντέρνοι Καιροί (1936)
Στα 2000 θυμάμαι, είδαμε το “Μοντέρνοι Καιροί” με τον Charlie Chaplin σε μπομπίνα στο Πειραματικό Σχολείο Α.Π.Θ που μαθήτευσα.
Λίγο που ήμουν από μικρός λάτρης του retro / vintage, λίγο ο θρύλος του Charlie Chaplin και λίγο το “σύρσιμο” της μπομπίνας στο σκοτάδι, θυμάμαι πόσο πολύ αφοσιώθηκα.
Παρόλο που είμαι άνθρωπος της τεχνολογίας, εκτιμώ αφάνταστα την “από κοντά” επαφή. Το “Μοντέρνοι Καιροί” λοιπόν για εμένα δεν είναι μια αντίσταση στην εξέλιξη της τεχνολογίας.
Εκφράζει όλα εκείνα τα πράγματα στα οποία προσκωλούμαστε (άσκοπα πράγματα συνήθως) σε βάρος της αυθόρμητης, καθημερινής, μαγικής προσωπικής επαφής.
Ας το θυμηθούμε αυτό όταν πια δε θα χρειάζεται να μένουμε στο σπίτι και ας εκμεταλλευτούμε την μαγεία που μας προσφέρει η επαφή με ανθρώπους γύρω μας.
Είναι ανεκτίμητη!
***
The Miracle Worker (1962)
Πως “ξε-μαθαίνεις” κάτι που ήταν πραγματικότητά σου για χρόνια;
Η Έλεν Κέλερ είναι ένα κοριτσάκι που λίγο μετά την (φυσιολογική) γέννηση του χάνει ταυτόχρονα όραση, ακοή και ομιλία με αποτέλεσμα να μεγαλώνει με παντελή έλλειψη επικοινωνίας. Λειτουργεί με πρωτόγονα ένστικτα και φαίνεται στους γύρω της σαν αγρίμι.
Η Άννυ Σάλιβαν, μια ημίτυφλη δασκάλα εξειδικευμένη στην διαπαιδαγώγηση ατόμων ΑΜΕΑ (της εποχής) αναλαμβάνει να βρει έναν τρόπο να διδάξει στην Έλεν πως να επικοινωνεί με το περιβάλλον της.
Στο συγκεκριμένο απόσπασμα φαίνεται η στιγμή που δασκάλα και μαθήτρια έχουν για πρώτη φορά επικοινωνία όταν διαπιστώνουν ότι η μόνη λέξη που έμαθε η Έλεν, όσο ακόμη είχε τις αισθήσεις της όρασης, ακοής και ομιλίας, ήταν η λέξη “νερό”.
Και ξαφνικά, μαγικά, ανοίγει ένα εντελώς διαφορετικό κανάλι επικοινωνίας, ελεύθερο από κάθε αγκύλωση που υπήρχε ως τότε. Η Έλεν τα κατάφερε γιατί η Άννυ πάσχισε να βρει το κανάλι επικοινωνίας και παρέσυρε και την Έλεν σε αυτό.
Η Έλεν Κέλερ έγινε η πρώτη δασκάλα για παιδιά που αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα με εκείνη.
Το “Miracle Worker” (1962) είναι σίγουρα στο top 3 των καλύτερων ταινιών που έχω δει, αν όχι η καλύτερη.
Δεν συνιστώ να δείτε αυτήν την ταινία αν αισθάνεστε επιβαρυμένοι/ες ψυχολογικά από τον εγκλεισμό. Είναι όμως πολύ χρήσιμο αν μπορούμε να κρατάμε τα κανάλια επικοινωνίας με τους γύρω μας ανοικτά και την ίδια την επικοινωνία ποιοτική, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της καραντίνας, αλλά και μετά.
***
Gilda (1946)
“Σε μισώ τόσο πολύ που θα κατέστρεφα στον εαυτό μου για να σε τραβήξω μαζί μου στην καταστροφή”.
Στην υπέροχη ταινία Gilda (1946) η Rita Hayworth δείχνει να μην μπορεί να κυριαρχήσει στα συναισθήματά της και, εν τέλει, παραδίδεται εξουθενωμένη.
Το 2007 ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα να με κυριεύει το συναίσθημα ολοκληρωτικά και να με παρασύρει σε ψυχολογικές καταστάσεις και συμπεριφορές που δυσκολευόμουν να αναγνωρίσω τον εαυτό μου.
Αν θέλω να είμαι ειλικρινείς, ακόμη συμβαίνει κάποιες φορές αλλά ευτυχώς είναι λίγες. Διαβάζοντας το βιβλίο που πρότεινα στο ακριβώς προηγούμενο post, “Η Αλγοριθμική Τέχνη των Αποφάσεων” μου θύμησε την περίοδο του 2007 που με τη σειρά της μου θύμισε την ταινία Gilda.
Πως διαχειρίζεσαι λοιπόν μια “εκτός εαυτού” “συναισθηματικά φορτισμένη” περίοδο;.
Καλά, σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό ή κατάλληλο να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, όμως μπορώ να σας πω 1-2 σκέψεις που ήταν βοηθητικές σε εμένα:.
1️⃣ Χρειάζεται ένα σημείο αναφοράς. Ποιο είναι το πλαίσιο αξιών, ποιος είναι ο πυρήνας του εαυτού, της σκέψης και της συμπεριφοράς μας τον οποίο γνωρίζουμε και είμαστε περήφανοι για αυτόν. Οτιδήποτε έξω από αυτό που μας κάνει να νιώθουμε άβολα ή ότι δεν είμαστε εμείς, προκαλείται από ερεθίσματα του περιβάλλοντος και ίσως πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε ως τέτοια.
2️⃣ Ποια είναι η πηγή τυχόν τέτοιων ερεθισμάτων; Πόσο εύκολα μπορούμε να τα αγνοήσουμε ή να τα αντιμετωπίσουμε μόνον όταν υποχρεωθούμε;
3️⃣ Στρατηγικά σκεπτόμενοι, η ηθική ικανοποίηση του να αποκρούσουμε ή ακόμη και να βλάψουμε κάποιον που μας αδίκησε, αξίζει την ενέργεια και δημιουργικότητα που θα χαλάσουμε για αυτόν τον σκοπό;
Τώρα τα παραπάνω δεν είναι διακόπτης που θα απομακρύνει το ψυχολογικό φορτίο. Δημιουργούν όμως μια ασπίδα “λογικής / στρατηγικής σκέψης” που θωρακίζει, εν μέρει, την ψυχή. Τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση.
Gilda + “Η Αλγοριθμική Τέχνη των Αποφάσεων” = 💪.
Δοκιμάστε τα παρέα, τώρα που μένουμε στο σπιτι 😉.
Επίλογος
Αν όλα πάνε καλά η στήλη θα συνεχιστεί με ένα μηνιαίο άρθρο που θα “μαζεύει” αύτα τα mini posts του μήνα. Για πιο άμεση κατανάλωση μπορείτε να τα βρείτε όλα καθώς γράφονται εδώ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προφανώς και αν κάποιος άλλο χρήστης του Instagram χρησιμοποιήσει το ίδιο hashtag στα post του, και αυτά θα εμφανίζονται μαζί με τα δικά σας. Για αυτόν τον λόγο φροντίστε να κάνετε τα δικά σας hashtags όσο πιο μοναδικά γίνεται χρησιμοποιώντας περίεργους συνδυασμούς λέξεων ή emojis (κάτι που στο Instagram είναι άλλωστε συνήθης πρακτική).
#StaySafe #StayHealthy #StayCreative
(Photo by Luke Chesser on Unsplash)
