Month: December 2020

Ανέκδοτη Προσωπική Ιστορία (ΑΠΙ) #9: Τι κοινό έχουν τα Χριστούγεννα και οι Carpenters;

Παλιά που δεν είχαμε Internet, τα Χριστούγεννα βλέπαμε τηλεόραση. Υπήρχε ένα μαγικό κανάλι, το EXTRA3 που είχε παιδικά, κατά κύριο λόγο, αλλά τα Χριστούγεννα έβαζε video clips. Είχε μερικά χριστουγεννιάτικα τραγούδια και άσχετα ανάμεσα.

Μια χρονιά, ίσως στα 1999, ανάμεσα στα τραγούδια ανακάλυψα ένα πολύ αγαπημένο κομμάτι από ένα πολύ αγαπημένο συγκρότημα (δεν ήταν τότε, έγινε στην πορεία). Το κομμάτι (they long to be) close to you έχει τραγουδηθεί από πολλούς καλλιτέχνες. Υπάρχει όμως μια ερμηνεία, η ερμηνεία των Carpenters, που είναι η αγαπημένη μου:

Η Karen, μια εξαιρετική φωνή και μια γυναικεία φιγούρα χαμηλών τόνων αλλά αρχοντική, στα παιδικά μου μάτια, έδωσε πολύ όμορφα κομμάτια στην ιστορία της μουσικής μέχρι να μας την στερήσει η ύπουλη ασθένεια της νευρικής ανορεξίας.

Μερικά χρόνια μετά την ανακάλυψη, κάποια άλλα Χριστούγεννα σκεπτόμουν την σύμπτωση των Carpenters με το επάγγελμα του Ιησού και του πατέρα του, κατά τα νεανικά του χρόνια.

Καλές γιορτές με υγεία!

via Instagram.

Ανέκδοτη Προσωπική Ιστορία (ΑΠΙ) #8 💃🕺.

Όσοι με ξέρουν από παλιά απορούν πως είναι δυνατόν να χορεύω οτιδήποτε. Και είναι εύλογη απορία διότι για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου υπήρξα “ρυθμικά ανάπηρος”. Ή πολύ δειλός να χορέψω μπροστά σε άλλο κόσμο. Ή όλα μαζί.

Το 2011 όμως, μέσα από μια σειρά πολλών, παράλληλων συμπτώσεων (;) βρέθηκα σε ένα dancefloor σε ένα δοκιμαστικό μάθημα charleston. Μου άρεσε πολύ η μουσική swing από πάντα, τον χορό δεν τον κατάλαβα όταν τον προσπάθησα. Οι άλλοι ωραίοι φαίνονταν που χόρευαν. Εν τέλει ακολούθησα τα μαθήματα διστακτικά…

Το 2014 (φώτο) βρέθηκα στην Ξάνθη μετά από την ευγενική πρόσκληση της των τοπικών δασκάλων όπου έπαιξα swing μουσική (χωρίς να είναι dj) χόρεψα με πολύ κόσμο (χωρίς να ξέρω καλά) και περάσαμε τέλεια.

Αναλογιζόμενος πριν λίγες ημέρες γιατί μπόρεσα να χορέψω τον συγκεκριμένο χορό (και πλέον είναι ευκολότερο να προσπαθήσω και άλλους) κρίνω ότι η απάντηση είναι στην κοινότητα των χορευτών και δασκάλων και όχι στον χορό κάθε αυτό (προσωπικά μιλώντας). Η κοινότητα του Lindyhop στην Ελλάδα, όταν ξεκίνησα το 2011, είχε παρόμοια χαρακτηριστικά ανοικτότητας, ανοχής και σεβασμού στην ιδιαιτερότητα του καθενός. Όπως συμβαίνει στον ανοικτό κώδικα που αγαπώ.

via Instagram.

“be curious, not judgemental” είπε ο Walt Whitman. Η λέξη open με συντροφεύει από το 2005 στην σχέση μου με τον προγραμματισμό, από το 2015 στην σχέση μου με τα δεδομένα και από το 2011, στην σχέση μου με δράσεις.

Ανοικτός όχι με την έννοια δεκτικός σε όλα, αλλά με την έννοια του να μην φοβάμαι να αλλάξω αν πειστώ. Με επιχειρήματα και με δεδομένα. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο θεωρώ εξαιρετικά επικίνδυνη την φράση “η αλήθεια μου”. Πολύ συχνά η αλήθεια μας είναι απλά ένα κατασκεύασμα που μας βολεύει. Είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι ανοικτός σε δεδομένα και επιχειρήματα που,σε ζορίζουν και σε ξεβολεύουν μεν, αλλά επειδή είναι αδιφισβήτητα, αξίζει να επιχειρήσεις να αλλάξεις.

Τέλος, ανοικτότητα σημαίνει διαφάνεια. Η ευκαιρία να ακολουθήσω τα δεδομένα στην πρωτογενή τους μορφή και να τσεκαρω ότι το αποτέλεσμα είναι αυτό που πρέπει να είναι. Ανακαλύπτω εκ νέου γνώση. Παλιά καινούρια ή και τα δύο μαζί.

via Instagram.

Θυμός σε καιρούς εγκλεισμού.

Ο θυμός είναι το πιο ειδεχθές συναίσθημα και το συναίσθημα εκείνο που σε βγάζει εκτός ελέγχου, εκτός εαυτού. Γίνεσαι έκφρων. Γιατί ενώ όλα τα άλλα συναισθήματα έχουμε μια έννοια ηρεμίας και ειρήνης μέσα τους αυτό (ο θυμός) έχει βία, εκδικητικότητα. Ο θυμός είναι μια παρωδική κατάσταση τρέλας.

Με αυτά τα βασικά σημεία ο Σενέκας στο έργο του “Περί Οργής” περιγράφει το συναίσθημα του θυμού μιλώντας “σε έναν φίλο”.

* Απόσπασμα *

You have importuned me, Novatus, to write on the subject of how anger may be allayed, and it seems to me that you had good reason to fear in an especial degree this, the most hideous and frenzied of all the emotions. For the other emotions have in them some element of peace and calm, while this one is wholly violent and has its being in an onrush of resentment, raging with a most inhuman lust for weapons, blood, and punishment giving no thought to itself if only it can hurt another, hurling itself upon the very point of the dagger, and eager for revenge though it may drag down the avenger along with it.

Certain wise men, therefore, have claimed that anger is temporary madness. […]

Seneca, Moral Essays, To Novatus On Anger

Μπορείτε να βρείτε ολόκληρο το κείμενο εδώ: bit.ly/3fxhslu

via Instagram.

«Σιωπηλοί περίμεναν τις ειδήσεις.
Η θλίψη είναι πιο δυνατή απ’τις φωνές.
Δίχως φωνή επίκλησης,
δίχως βοήθειας επίκληση,
η απόφαση της υπομονής κυριεύει,
κύρια η θλίψη καίρια βαστά,
γίνεται θέληση και βαστά την υπομονή,
γίνεται η θλίψη υπομονή σταθερή κι ακέρια.

~ Ζωή Καρέλλη, “Σιωπηλοί περίμεναν”.
via Instagram.

Ανέκδοτη Προσωπική Ιστορία (ΑΠΙ) #4 🎃

Halloween, 2013. Θεσσαλονίκη. Δεν είμαι φαν των καρναβαλιών οπότε δεν είμαι και φαν του Halloween. Την συγκεκριμένη όμως χρόνια, συνέβησαν συνδυαστικά 3 πράγματα:

✔️ Πολύ καλή παρέα.
✔️ Δυνατότητα να “ντυθώ” Jack Skellington, που είναι ο 2ος αγαπημένος μου χαρακτήρας από Tim Burton.
✔️ Ένα Lindy Hop party στο Rover (Lindy Hop = Ένας από τους βασικούς χορούς σε swing μουσική).

Τα Halloween parties ήταν παράδοση στο @lindyhopgreece, όπου έκανα μαθήματα χορού. Αν και αμερικανιά, σαν έθιμο, σε συνδυασμό με τα κοστούμια, το βίντεο που έπαιζε στον τοίχο από παλιές ταινίες τρόμου, η μουσική και ο χορός έδιναν ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα.

Σκεπτόμενος τον κίνδυνο που διατρέχουν και οι σχολές χορού και τα κέντρα διασκέδασης με τα απανωτά lockdowns είναι σημαντικό να βρούμε τρόπο να στηρίξουμε τη λειτουργία τους. Δεν ξέρω πως; Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει καλή λύση. Απλά λέω τη σκέψη φωναχτά.

(Σε ανάμνηση της Ρ., που έφυγε νωρίς από κοντά μας).

via Instagram.