Σήμερα το πρωί έκανα έναν μικρό περίπατο στα πλακόστρωτα της Άνω Πόλης ακούγοντας μουσική. Τυχαία στην λίστα μου έπαιξε το τραγούδι “Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά” σε μια νεότερη εκτέλεση από τον @giorgis_flaneur, που αγαπώ πολύ ( αγαπώ και την εκτέλεση και τον Γιώργη 🙂 που είχα τη χαρά να γνωρίσω προσωπικά ).
Αυτά τα δύο γεγονότα συνδυαστικά, ο περίπατος στα πλακόστρωτα της Άνω Πόλης και η συγκεκριμένη καντάδα, μου έφεραν στο μυαλό την εξής ανάμνηση. Την δεκαετία του ’90, η γενιά της γιαγιάς μου συνήθιζε να κάθεται τα καλοκαιρινά βράδια στις πόρτες και να τραγουδά. Acapela συνήθως. Ένα διάστημα που πειραματιζόμουν με μια melodica, βοηθούσα λίγο και εγώ (όχι ιδιαίτερα επιτυχημένα). Από τις πόρτες, τα μπαλκόνια, σιγά – σιγά πρόβαλε κόσμος και τραγουδούσε ότι ήξερε. Ή σφύριζε. Ή μουρμούριζε τον ρυθμό. Μετά λίγο παύση για να συζητήσουμε την “ημερήσια διάταξη” 🙂 και μετά πάλι λίγο τραγούδι. Τα στενά της Άνω Πόλης γέμιζαν ζωή, γίνονταν ένα υπαίθριο δρώμενο. Και όλοι γελούσαν.
Αυτό που δεν μπορούσαν να αντιληφθώ τότε, επειδή ήμουν πολύ μικρός, είναι ότι εκείνη τη στιγμή, η γειτονιά δημιουργούσε ένα μουσικό γεγονός. Μια ιδιότυπη, ζωντανή, συμμετοχική συναυλία.
Σήμερα λατρεύω την ζωντανή μουσική. Μαζί με τον χορό είναι δύο από τα πράγματα που μου λείπουν πολύ, τώρα με την πανδημία. Περισσότερο ίσως από την συνάντηση για έναν καφέ. Και η αλήθεια είναι πως είμαστε όλοι πολύ κουρασμένοι από την βαριά καθημερινότητα. Όμως, όταν όλο αυτό τελειώσει, θα πρέπει να διατηρήσουμε την ανάμνηση αυτής της κακής περιόδου και όχι να προσπαθήσουμε να την ξεχάσουμε σαν ένα κακό όνειρο. Να την διατηρήσουμε για να οικοδομήσουμε πάνω σε αυτή πιο υγιείς, πιο ποιοτικές κοινωνικές δομές και δραστηριότητες με κέντρο τον άνθρωπο και όχι απαραίτητα τις νέες εμπειρίες, τα αγαθά, τα γουστόζικα πράγματα.
Οι άνθρωποι της Άνω Πόλης δύο γενιές πριν, κατάφερναν να δημιουργούν χαρά από το τίποτε. Προ κορονοϊού, έχω την αίσθηση ότι καταλήξαμε να αναζητούμε τη χαρά με τη μορφή υπηρεσίας επί πληρωμή. Ίσως υπάρχει άλλος δρόμος. Ίσως μετά την πανδημία, πρέπει να ψάξουμε αυτόν τον δρόμο.
(via Instagram)
Photo courtesy of: Dan Lundberg
