Όλα τα καλά πράγματα τελειώνουν… για αυτό είναι καλά

(this post was retrieved, with the help of The Internet Archive, from my retired blog krap.pblogs.gr)

… είπε ένας φίλος μου που έχει γυράδικο στη Θεσσαλονίκη. Τη στιγμή που το είπε δε μου φάνηκε κάτι ιδιαίτερο αλλά όταν το σκέφτηκα καλύτερα είδα ότι κρύβει μέσα του σοφία.

Γενικά οι αποχαιρετισμοί με αφήνουν αδιάφορο. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου θεωρούσα τον αποχαιρετισμό κάτι άσκοπο. Αυτός που φεύγει, φεύγει γιατί πρέπει να φύγει, οπότε δεν υπάρχει λόγος στενοχώριας. Πάει εκεί που πρέπει να πάει. Όταν αποχαιρετούσα συμμαθητές ήμουν βέβαιος ότι κάπου θα τους πετύχω ξανά αργά ή γρήγορα. Όταν συνέβη σε σχέση δεν ήταν εύκολο αλλά τουλάχιστον ήξερα ότι είναι αυτό που πρέπει να γίνει και ότι είναι οριστικό και αυτά τα δύο μου έφταναν.

Χθες (Παρασκευή 27 Ιουλίου του 2007) χρειάστηκε να αποχαιρετήσω για πρώτη φορά συμφοιτητή μου. Δεν ήταν καθόλου αδιάφορο ούτε είχα την αίσθηση ότι κάνω αυτό που πρέπει να κάνω. Ήταν κάτι που δεν ήθελα να κάνω παρόλο που ήταν δεδομένο ότι έτσι θα γίνονταν. Κάποιος έρχεται για να σπουδάσει σε μια πόλη και κάποια στιγμή θα πρέπει να επιστρέψει στη δική του.

Θα μπορούσα να πλέξω το εγκώμιο του εν λόγω ατόμου αλλά κάτι τέτοιο το θεωρώ άσκοπο (άσε που το post θα παρατραβούσε σε μάκρος). Το post αυτό δεν είναι μνεία στο ίδιο το άτομο αλλά κατάθεση συναισθημάτων και ιδεών μου για αυτό. Παρακάτω παραθέτω μια λίστα με τα σημαντικότερα:

• Τον θεωρώ εξαιρετικό φίλο και συνομιλητή. Είχε πάντοτε άριστη αντίληψη των πραγμάτων και συνήθως μια αισιόδοξη συμβουλή να δώσει. Τον ευχαριστώ για τις φορές που με ανέχτηκε όταν ήμουν προβληματισμένος και με άκουσε με προσοχή και ενδιαφέρον.
• Από τους εργατικότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Δεν υπήρξε ποτέ εκπρόθεσμος. Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι υπεύθυνος, ώριμος και υπερβολικά συζητήσιμος τον κάνει άψογο συνεργάτη. (Αν ποτέ ανοίξω δική μου εταιρία θα είσαι από τους πρώτους που θα προσεγγίσω)
• Συμφωνούσε μαζί μου στη σωστή και εκτεταμένη χρήση της ελληνικής γλώσσας.
• Το τελευταίο διάστημα υπήρξε μοναδική παρέα στις βόλτες στην παραλία που τόσο μου αρέσουν μιας και είναι ο μόνος που δεν βαριέται να κάνει μεγάλες αποστάσεις τόσο συχνά. (σου είπα ότι αυτό θα μου λείψει περισσότερο από όλα)
• Ευδιάθετο και καλοπροαίρετο άτομο.

Τα παραπάνω αποτελούν τη βάση της εικόνας που έχω στον νου μου όταν σκέπτομαι τον (Χρυσο)Βαλάντη Αυγουστάκη, πτυχιούχο πλέον του τμήματος Πληροφορικής ΑΠΘ στο οποίο φοιτούσαμε ως τώρα μαζί.

Είμαι εξαιρετικά χαρούμενος που τον γνώρισα και ελπίζω πραγματικά να μη χαθούμε (το υποσχέθηκες φίλε). Είναι δεδομένο ότι θα επιτύχει σε ότι και αν κάνει στη ζωή του γιατί είναι αυτός που είναι.

Καλή σταδιοδρομία και

εις το επανειδείν

(αντίο με τίποτε).