(this post was retrieved, with the help of The Internet Archive, from my retired blog krap.pblogs.gr)
Για όλους τους ανθρώπους που επιλέγουν να ασχοληθούν σοβαρά με την πληροφορική έρχεται η ώρα που οριμάζουν και αποφασίζουν να εγκαταστήσουν μια διανομή Linux στον υπολογιστή τους έστω για να δοκιμάσουν (όχι δεν έχει καμία σχέση με φίδια, μήλα και προπατορικά αμαρτήματα).
Η αλήθεια είναι ότι τα SUSE 10 κοντεύουν να κλείσουν χρόνο (που λέει ο λόγος) στο PC μου και το μόνο που κάνουν τον τελευταίο καιρό είναι να μου πιάνουν χώρο αφού σπάνια τα χρησιμοποιώ από τότε που τα εγκατέστησα γιατί απλά δεν είχα χρόνο.
Καθώς λοιπόν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και αφού η διανομή υπήρχε πρόχειρη αποφάσισα να τα εγκαταστήσω και στον φορητό μου, με την προοπτική να ασχοληθώ σοβαρα για κάποιο διάστημα και γιατί όχι να φτάσω σε σημείο να αποτελούν αυτά την προεπιλογή αντί των κλασικών πλέον “παραθύρων”.
Αφού λοιπόν τελείωσα με την εγκατάσταση (διόλου επίπονη δουλειά κατά τη γνώμη μου), τα Linux αποτελούσαν πλέον κομμάτι του φορητού μου, με το δικό τους προσωπικό Partition, τον boot loader άψογα ρυθμισμένο και εγώ ικανοποιημένος με τον εαυτό μου ξεκίνησα για να κάνω την πρώτη μου είσοδο στο νεο-εγκατεστημένο λειτουργικό.
Ωστόσο μετά το login αντιλήφθηκα έντρομος ότι οι drivers δεν ήταν αυτοί που θα έπρεπε να ήταν με αποτέλεσμα όχι μόνο τα μισά χαρακτηριστικά του φορητού να μην είναι διαθέσιμα, αλλά να είμαι αναγκασμένος να μπορώ να αναγνωρίζω το εικονίδιο ο υπολογιστής μου από την αυλή του σπιτιού μου λόγω της προεπιλεγμένης ανάλυσης 800Χ600.
Για Internet βέβαια ούτε λόγος γιατί έχω την ατυχία, παρόλο που πλέον διαθέτω dsl, να μην διαθέτω rooter αλλά modem πράγμα που κάνει αναγκαία (από όσο κατάλαβα μετά απο συζητήσεις με πιο ειδικούς από εμένα πάνω στο θέμα) την χειροκίνητη εγκατάσταση των drivers στα Linus (ευτύχημα αποτελεί το γεγονός ότι το cd του μόντεμ περιέχει drivers για linux, δυστύχημα το ότι ο τρόπος εγκατάστασης δεν είναι ο πλέον εμφανής και πρέπει να κατέχεις την “πληκτρολογιομαντεία” για να τα καταφέρεις).
