Categories
Guest Posts

Τρένο ή πλατφόρμα; Τι είναι στην πράξη ο ψηφιακός μετασχηματισμός;

(δημοσιεύθηκε στο Emea.gr στις 30/08/2019)

Το γιατί είναι σημαντικός ο ψηφιακός μετασχηματισμός για μια ευρωπαϊκή χώρα μας το απαντά η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αρκεί να ανατρέξουμε στο ενημερωτικό φυλλάδιο με τίτλο «Επενδύοντας στο μέλλον: Ψηφιακός μετασχηματισμός 2021 – 2027».

Εκεί θα διαβάσουμε πως:

στον ψηφιακό μετασχηματισμό βρίσκεται το κλειδί για την μελλοντική ανάπτυξη στην Ευρώπη.

αλλά και ότι:

η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημιούργησε το νέο πρόγραμμα Ψηφιακή Ευρώπη με συνολικό προϋπολογισμό 9,2 δισ. ευρώ προκειμένου να διαμορφωθεί και να υποστηριχθεί ο ψηφιακός μετασχηματισμός των ευρωπαϊκών κοινωνιών και οικονομιών.

Που εστιάζει όμως το πρόγραμμα «Ψηφιακή Ευρώπη»; 
1. Υπερ-υπολογιστές.
2. Τεχνητή Νοημοσύνη.
3. Κυβερνοασφάλεια και εμπιστοσύνη.
4. Προηγμένες ψηφιακές δεξιότητες.
5. Διασφάλιση της ευρείας χρήσης των ψηφιακών τεχνολογιών σε όλους τους τομείς της οικονομίας και την κοινωνίας.

Παρατηρώντας λίγο καλύτερα τα παραπάνω πέντε (5) πεδία μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση βλέπει ως επένδυση την ενδυνάμωση των τεχνολογικών υποδομών, την προώθηση καινοτόμων εργαλείων και «έξυπνων» λύσεων.

Συνδυάζοντας τα παραπάνω με την εκπαίδευση των ευρωπαίων πολιτών στις ψηφιακές τεχνολογίες, δίνοντας πάντα τον απαραίτητο σεβασμό σε θέματα ασφάλειας και ιδιωτικότητας, όπως πλέον επιτάσσει άλλωστε και ο Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων (GDPR), θα μπορούσαμε να πούμε ότι ορίζουμε χονδρικά τις απαιτήσεις του ψηφιακού μετασχηματισμού για ένα κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Και στην πράξη;

Σε κάθε χώρα οι πολίτες συμμετέχουν σε διαδικασίες. Η έκδοση ενός πιστοποιητικού, η υποχρεωτική στράτευση, η φοίτηση στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο, η ίδρυση μιας εταιρείας, η επίσκεψη στον γιατρό του ΕΟΠΥΥ, η συνταγογράφηση, η υποβολή της φορολογική μας δήλωσης είναι παραδείγματα τέτοιων διαδικασιών.

Καθώς συμμετέχουμε λοιπόν σε αυτές τις διαδικασίες, μοιραία παράγουμε δεδομένα, πληροφορία δηλαδή ή οποία με κάποιον τρόπο καταλογογραφείται και αποθηκεύεται στο αρχείο του δημοσίου. Ένα δεύτερο σημείο το οποίο πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι οι προαναφερθείσες διαδικασίες, στην πλειονότητά τους, υποστηρίζονται από υπαλλήλους του δημόσιου τομέα.

Με τον ψηφιακό μετασχηματισμό μπορούμε να ψηφιοποιήσουμε τμήματα των παραπάνω διαδικασιών. Έτσι μπορούμε να επιτύχουμε την αυτοματοποίηση, σε ένα βαθμό, κάποιων εργασιών (όπως π.χ. την αρχειοθέτηση την πληροφορίας που συλλέγεται). Παράλληλα, με την ψηφιοποίηση, μειώνουμε σημαντικά τις ανάγκες σε φυσικό αποθηκευτικό χώρο και διασφαλίζουμε τα δεδομένα από φυσικές καταστροφές (π.χ. πλημμύρες ή φωτιές). Αυτό επιτρέπει στην κυβέρνηση να απασχολεί τον βέλτιστο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων και στον πολίτη να γλιτώνει πολύτιμο χρόνο από αναμονή σε ουρές ή από την επανάληψη διαδικασιών εξαιτίας ανθρώπινου λάθους.

Το χαμένο (;) τρένο…

Πολύ συχνά ακούγεται η φράση «η Ελλάδα έχασε το τρένο της Πληροφορικής». Συνήθως η φράση αυτή αναφέρεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα, σαν χώρα, άργησε να υιοθετήσει ψηφιακές λύσεις και να επενδύσει στην τεχνολογία ως άξονα ανάπτυξης. Είναι αλήθεια ότι τα επίπεδα ηλεκτρονικού αναλφαβητισμού ήταν ιδιαίτερα υψηλά στην χώρα μας, πριν την ραγδαία εξάπλωση των κοινωνικών δικτύων (π.χ. Facebook, Instagram, κ.ο.κ.) αλλά αυτό είναι ένα θέμα που ίσως θα μας απασχολήσει σε κάποιο επόμενο άρθρο.

Γεννάται λοιπόν το ερώτημα αφού ο ψηφιακός μετασχηματισμός είναι στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και πολλά χρόνια, γιατί η Ελλάδα δεν κατάφερε, αξιοποιώντας τις υψηλές χρηματοδοτήσεις να εξελιχθεί προς αυτήν την κατεύθυνση. Παρόλο που έχουν υπάρξει σημαντικά έργα (π.χ. η δημιουργία του συστήματος TAXIS, για τις φορολογικές διαδικασίες ή το σύστημα ΔΙΑΥΓΕΙΑ που έχει σαν στόχο την δημοσιοποίηση των κρατικών δαπανών για λόγους διαφάνειας) οι χρηματοδοτήσεις αυτές δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ στρατηγικά.

Τα έργα που προκηρύσσονται δεν ακολουθούνται από ένα ενιαίο σύστημα αυστηρών προδιαγραφών και έτσι ο σχεδιασμός τους περνάει μοιραία στην ευθύνη των διαφόρων αναδόχων. Με αυτόν τον τρόπο υπάρχει ο κίνδυνος οι εφαρμογές που υλοποιούνται να διαφέρουν σε επίπεδο τεχνολογιών, υποδομής και υπό συνθήκες να καταλήγουν να μην είναι καν συμβατές η μία με την άλλη. Αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με τις εξαιρετικά αργές διαδικασίες του ελληνικού Δημοσίου έχουν σαν αποτέλεσμα πολλά από τα προαναφερθέντα ψηφιακά έργα να είναι σήμερα “γερασμένα” και σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και παρωχημένα. 

Η πλατφόρμα…

Το ότι μέχρι σήμερα αντιμετωπίζαμε τον ψηφιακό μετασχηματισμό, ως το «τρένο που πρέπει προλάβουμε» είναι ίσως και το πρόβλημα αυτό καθέ αυτό.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην ανάλυση του ανεξάρτητου φορέαν ερευνών Διανέοσις με τίτλο «Γιατί δεν «δούλεψε» το ΕΣΠΑ» η απορρόφηση μεγάλων χρηματικών ποσών για την ανάπτυξη μεγάλων έργων πληροφορικής, όταν δεν υπάρχει η σωστή υποδομή για την απορρόφηση και αξιοποίησή τους θα οδηγήσει σε τρικ και μεσοβέζικες λύσεις που λειτουργούν σήμερα αλλά δεν αποτελούν επένδυση για το μέλλον.

Η επιστήμη της πληροφορικής προσφέρει σήμερα εξαιρετικά δυνατά εργαλεία για την αξιοποίηση παλαιών, ακόμη και παρωχημένων έργων πληροφορικής, με στόχο τον εκμοντερνισμό τους. Με την χρήση των ευέλικτων μεθοδολογίες ανάπτυξης (Agile Methodologies) και το ανοικτό λογισμικό (Open Source) μπορούμε να πετύχουμε τον σχεδιασμό λύσεων με απευθείας εμπλοκή των πολιτών με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτησή τους. Τέτοιου είδους λύσεις έρχονται σε πλήρη αρμονία με τις στρατηγικές επιλογές και προτάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ίσως μια πρόταση είναι να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να δούμε τι έχει δημιουργηθεί μέχρι σήμερα στον τομέα των ψηφιακών λύσεων στην Ελλάδα και, με αυτό σαν βάση να αρχίσουμε να συνθέτουμε μια πλατφόρμα ανάπτυξης πάνω στην οποία θα βασιστούν οι ψηφιακές λύσεις που θα προτείνουμε με αφορμή το πρόγραμμα Ψηφιακή Ευρώπη 2021-2027. Ψηφιακές λύσεις που θα υλοποιηθούν για να αποτελέσουν παρακαταθήκη και όχι με αφορμή το πρόγραμμα αυτό καθέ αυτό.

Photo credit: Tim Gouw on Unsplash

Categories
Side Notes

Side Notes #1: Οι “ειδικοί” του Διαδικτύου

(το παρόν άρθρο είναι μέρος της σειράς “Side Notes” που αποτελείται από προσωπικές σημειώσεις σε ενδιαφέροντα άρθρα που ξεχώρισαν στην αρθρογραφία που καταναλώνω καθημερινά)

Η έννοια του ειδικού (expert) στο Διαδίκτυο είναι κάτι που συναντούμε συχνά τόσο σε ιστότοπους ενημέρωσης (news blogs) όσο και στο μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ποια είναι όμως τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν κάποιον ειδικό; Η πολυετής επαγγελματική εμπειρία του σε ένα αντικείμενο; Η κατάρτισή του (σπουδές, παρακολούθηση σεμιναρίων, συμμετοχή σε συνέδρια, κ.ο.κ.) σε ένα αντικείμενο; Η αρθρογραφία του ή η συγγραφή βιβλίων; Η συστηματική δημιουργία περιεχομένου (κείμενο, video, ήχος) για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο; Προβλέψεις η απόψεις που δημοσιεύθηκαν δημόσια και μετά επιβεβαιώθηκαν;

Οι ακόλουθες σημειώσεις / σκέψεις πυροδοτήθηκαν από το άρθρο με τίτλο “How to be your own expert” της κας. Judith Kallos, WordPress Consultant και ιδιοκτήτριας του agency theistudio.com (μπορείτε να βρείτε πηγές στο τέλος του άρθρου).

Infoholics & Ειδικοί. Εθισμός στην κατανάλωση πληροφορίας.

Σύμφωνα με το άρθρο: “οι infoholics έχουν μία ανεξέλεγκτη επιθυμία να παρακολουθούν διαρκώς τις εξελίξεις σε επίπεδο τάσεων, προϊόντων και υπηρεσιών”.

Η συγγραφέας αναφέρεται στους infoholics για να τονίσει ότι βασικό γνώρισμα ενός ειδικού θα πρέπει να είναι η συνεχής ενημέρωση και εκπαίδευση, κάτι που τον καθιστά infoholic. Αντίστοιχα ένας infoholic μοιραία ενημερώνεται από (άλλους) ειδικούς και έτσι ανακαλύπτει νέα πράγματα, δοκιμάζει και αποφασίζει τι δουλεύει και τι όχι για αυτόν.

Οι ειδικοί χρειάζονται αξιόπιστες πληροφορίες.

Πως το επιτυγχάνουμε αυτό; Σύμφωνα με το άρθρο:

  • Χρειάζεται να βασιζόμαστε σε ποιοτικές πηγές για την πληροφόρησή μας.
  • Θα πρέπει να είμαστε διατεθειμένοι να διαβάσουμε αρκετά και στη συνέχεια να εφαρμόσουμε στην πράξη αυτά που διαβάσαμε.
  • Να είμαστε ανοικτοί σε νέες πηγές, έννοιες και γνώμες.
  • Να αντιληφθούμε ότι θα κάνουμε λάθη (και ότι αυτό δεν είναι κακό).
  • Να αντιληφθούμε ότι κάποια πράγματα που θα προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε δεν θα λειτουργήσουν όπως θα θέλαμε (και αυτό επίσης δεν είναι κακό).

Ειδικότερα για τον χώρο του Web Development και Online Marketing υπάρχουν τα εξής ενδιαφέροντα σημεία στο άρθρο:

  • Οι ιδιοκτήτες κάποιου ιστότοπου (ή άλλων online assets συμπληρώνω εγώ) δεν είναι απαραίτητο ότι θα θέλουν να μπουν στην διαδικασία πειραματισμού με τον Χ ειδικό που τους το προτείνει.
  • Ακριβώς επειδή η γνώση γύρω από τους δύο αυτούς χώρους αλλάζει και εξελίσσεται ταχύτατα οι επιχειρηματίες δυσκολεύονται να το παρακολουθήσουν οι ίδιοι και στρέφονται προς τους ειδικούς. Υπάρχει όμως η περίπτωση οι ειδικοί να γνωρίζουν ελάχιστα περισσότερα από έναν (infoholic) επιχειρηματία που έχει κάνει την έρευνά του σωστά.
  • Τέλος, επειδή είναι δεδομένο ότι αποκλείεται να γνωρίζουμε τα πάντα (όσο καλοί κι αν είμαστε σε αυτό που κάνουμε) ένα χρήσιμο χαρακτηριστικό είναι η αυτογνωσία (ιδιαίτερα για κάποιον που τοποθετείται “εκεί έξω” ως “ειδικός”).

Μνημονικός Κανόνας (που μου άρεσε).

Ανακαλύψτε αυτό που σας κινεί το ενδιαφέρον και ξέρετε ότι σας ενθουσιάζει και μάθετέ το όσο καλύτερα μπορείτε. Στη συνέχεια αναζητήστε τους πραγματικούς ειδικούς που μπορούν να σας βοηθήσουν να συμπληρώσετε τα κενά. Είναι αυτού του είδους οι συνεργασίες που μπορούν να οδηγήσουν σε αποτελέσματα που ξεπερνούν τις προσδοκίες σας.

Judith Kallos | theistudio.com

Πως να επιλέξω έναν ειδικό και τι πρέπει να κάνω αφού επιλέξω;

“Είναι ξεκάθαρο ότι ο κάθε αυτό-αποκαλούμενος ειδικός κάνει τη δική του ανάγνωση στα αντικείμενα με τα οποία ασχολείται και άπτονται του online επιχειρείν. Στην πραγματικότητα όμως κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τι κάνει. Μοιράζεται απλά την εμπειρία που έχει λάβει από την δική του προσωπική πορεία και τους πειραματισμούς του.”

Διαβάζοντάς το αρχικά νόμιζα ότι το παραπάνω ήταν απλά μια επίθεση στους αυτο-αποκαλούμενους ειδικούς που στην πράξη δεν γνωρίζουν αυτό που προτείνουν από ιδία εμπειρία αλλά επειδή το διάβασαν / το είδαν / το άκουσαν κάπου ή απλά πιστεύουν ότι το ξέρουν. Συνεχίζοντας όμως παρακάτω γίνεται ξεκάθαρο ότι εννοεί κάτι εντελώς διαφορετικό και πολύ χρήσιμο:

“Κάθε website είναι μια ξεχωριστή περίπτωση (an island unto itself) σχετικά με την προσέγγιση, τα εργαλεία, τη μεθοδολογία και τις στρατηγικές που ενδέχεται να λειτουργήσουν. Ναι υπάρχουν κάποιες βασικές σταθερές που εφαρμόζονται σε όλα τα websites αλλά όταν τολμούμε να επιχειρήσουμε κάτι νέο, τότε είναι που τα πράγματα γίνονται ενδιαφέροντα.”

Αυτό το ενδέχεται είναι ίσως η πιο στρατηγικά τοποθετημένη λέξη μέσα σε όλο το άρθρο και ταυτόχρονα είναι αυτό που ξεχωρίζει (προσωπική άποψη) έναν ειδικό από ένα μη-ειδικό. Το να γνωρίζει κανείς την έκβαση μιας στρατηγικής και άρα να την εφαρμόζει γνωρίζοντας ότι το αποτέλεσμα θα είναι υπέρ του πελάτη του είναι εξαιρετικό. Να να προσπαθεί κάποιος να κλείσει έναν πελάτη λέγοντας, προτού εξετάσει σε βάθος τα assets του πελάτη του, εγώ είμαι ειδικός σε εκείνο ή το άλλο αντικείμενο, αναδεικνύει, αν μη τι άλλο, μία έπαρση.

“Κάθε ειδικός βρίσκεται σε μια αποστολή, βασιζόμενος στις εμπειρίες του, να αναπτύξει και να υλοποιήσει επιτυχημένες στρατηγικές”. Ανεξαρτήτως του ειδικού, ωστόσο ο πελάτης έχει τα εξής ατού:

  1. Ξέρει τον καταναλωτή και την αγορά του καλύτερα από τον καθένα.
  2. Έχει τα δεδομένα (της επιχείρησής του) από τα οποία μπορεί να βγάλει πολύτιμα συμπεράσματα.

Disclaimer:

  • Όλα τα σημεία που βρίσκονται σε εισαγωγικά αποτελούν αυτοτελή τμήματα του άρθρου τα οποία, στο συγκεκριμένο άρθρο αποδίδονται σε ελεύθερη μετάφραση από τον γράφοντα.
  • Το υπόλοιπο κείμενο αποτελεί προσωπικές σημειώσεις, σχόλια και απόψεις οι οποίες δεν εκφράζουν (απαραίτητα) την συγγραφέα του αρχικού άρθρου κα. Judith Kallos.

Πηγές:

Categories
Guest Posts

Το “στοίχημα” του ψηφιακού μετασχηματισμού!

(δημοσιεύθηκε στο Emea.gr στις 16/08/2019)

Στην ομιλία του στις 21/07/19 στην ελληνική Βουλή ο κ. Πιερρακάκης, Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης ανέφερε, μεταξύ άλλων, την ανάγκη για ψηφιακά έργα που θα έχουν στόχο την απλούστευση της ζωής των πολιτών και όχι απλά την ψηφιοποίηση της γραφειοκρατίας.

Το σημαντικότερο όμως κομμάτι της ομιλίας του, κατά την προσωπική μου άποψη, ήταν αυτό που αφορούσε τον ψηφιακό μετασχηματισμό της Ελλάδας. Μίλησε για την πρόθεση της κυβέρνησης να δημιουργήσει μια “βίβλο ψηφιακού μετασχηματισμού” η οποία θα προσδιορίζει τις αρχές και το σχέδιο υλοποίησης του ψηφιακού μετασχηματισμού παράλληλα με τον ορισμό μετρήσιμων στόχων και αποτελεσμάτων.

Είναι όμως πραγματικά αυτό το πρόβλημα;

Από τον Δεκέμβριο του 2016 βρίσκεται σε ισχύ η Εθνική Ψηφιακή Στρατηγική 2016 – 2021 η οποία αναλύει πολλά από τα ζητήματα στα οποία αναφέρθηκε ο κ. Πιερρακάκης. Αν πάρουμε υπόψη μας και το 4ο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ανοικτή Διακυβέρνηση 2019 – 2021 στο πλαίσιο της συμμετοχής της Ελλάδας στο Open Government Partnership αλλά και τις απαιτήσεις περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων που έφερε ο GDPR θα μπορούσαμε να πούμε ότι δημιουργείται ένα εξαιρετικά σαφές πλαίσιο ψηφιακού μετασχηματισμού.

Το γεγονός μάλιστα ότι οι προαναφερθείσες δεσμεύσεις έχουν παραδοτέα, ορόσημα και χρονοδιαγράμματα, καλύπτουν τις ανάγκες ύπαρξης μετρήσιμων στόχων και αποτελεσμάτων και μας “βάζουν δουλειά” τουλάχιστον μέχρι και το 2021 όσον αφορά την ψηφιακή στρατηγική τουλάχιστον.

Το αληθινό πρόβλημα λοιπόν, ίσως πρέπει να το αναζητήσουμε στις προδιαγραφές. Ή μάλλον, για να το θέσουμε καλύτερα, στην έλλειψη προδιαγραφών. Το ελληνικό δημόσιο σήμερα, εξαιτίας της γραφειοκρατίας και των πολύπλοκων διαδικασιών του, είναι κατακερματισμένο σε πολλαπλές ιστοσελίδες που διαφοροποιούνται μεταξύ τους σε επίπεδο υλοποίησης, υποδομής φιλοξενίας και προδιαγραφών.

Παραδείγματα

Η επίσημη ιστοσελίδα της Κυβέρνησης της Ελλάδας: government.gov.gr, για παράδειγμα, είναι υλοποιημένη με το λογισμικό ανοικτού κώδικα WordPress και φιλοξενείται σε server που λειτουργεί με λογισμικό επίσης ανοικτού κώδικα (Apache).

Η επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου Τουρισμού: mintour.gov.gr, από την άλλη, είναι υλοποιημένη σε λογισμικό κλειστού κώδικα της εταιρείας Microsoft (ASP.NET) και εκτελείται σε server που λειτουργεί με επίσης λογισμικό της ίδιας εταιρίας (IIS).

Τέλος, το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, σήμερα Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης: mindigital.gr, του οποίου η ιστοσελίδα είναι υλοποιημένη με λογισμικό ανοικτού κώδικα, χρησιμοποιεί διαφορετικό λογισμικό από αυτά της κυβέρνησης της Ελλάδος, και πιο συγκεκριμένα Joomla.

Ακόμη και αν δεν θέλουμε να λάβουμε υπόψη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει να προωθεί την έννοια του ανοικτού λογισμικού έναντι του κλειστού, θα έπρεπε τουλάχιστον, κατά την προκήρυξη των προμηθειών για υλοποίηση ιστοσελίδων του δημοσίου, να υπάρχουν σαφείς προδιαγραφές για τη χρήση συγκεκριμένων λογισμικών όσον αφορά στην υποδομή φιλοξενίας της ιστοσελίδας (server) και στο λογισμικό που θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή της ιστοσελίδας. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνονται υψηλότερα επίπεδα συντηρησιμότητας καθίσταται ευκολότερη η εκπαίδευση του προσωπικού και σταδιακά χτίζεται οριζόντια τεχνογνωσία αφού διαφορετικές υπηρεσίες χρησιμοποιούν τα ίδια ψηφιακά εργαλεία.

Παρόμοια προβλήματα προδιαγραφών εντοπίζονται σε θέματα βελτιστοποίησης των ιστοτόπων ως προς την προβολή τους σε κινητές συσκευές (Responsive Design) και την υιοθέτηση διεθνών προτύπων όπως για παράδειγμα το πρότυπο WCAG για φιλικές ιστοσελίδες προς ΑμεΑ. Όσον αφορά το τελευταίο, εάν επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης: mindigital.gr, θα διαπιστώσετε στο κάτω μέρος της σελίδας αναφέρεται (ορθά) ότι η ιστοσελίδα δεν έχει βελτιστοποιηθεί για πρόσβαση από ΑμεΑ. Δεδομένου ότι το συγκεκριμένο πρότυπο αποτελεί πλέον προ-απαιτούμενο για να χρηματοδοτηθεί η υλοποίηση ιστοσελίδων μέσω ΕΣΠΑ, θα έπρεπε να αποτελεί προδιαγραφή τουλάχιστον για όλα τα “websites” του ελληνικού δημοσίου.

Και στο “βάθος” Παραγουάη!

Η έλλειψη προδιαγραφών πολύ συχνά οδηγεί, εκτός από ελλείψεις στην λειτουργικότητα και σε αστοχίες. Στη σελίδα της κυβέρνησης, για παράδειγμα, που αναλύεται το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, εμφανίζεται σήμερα ένα Facebook link το οποίο οδηγεί σε εταιρεία κατασκευής πινακίδων και banners στην Παραγουάη που τυγχάνει και ονομάζεται MiN Digital, όπως δηλαδή και η επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου. Προφανώς από κεκτημένη ταχύτητα ο δημιουργός της ιστοσελίδας έβαλε σαν σύνδεσμο στο Facebook το όνομα του ιστοτόπου μη γνωρίζοντας ότι η πραγματική διεύθυνση Facebook για το συγκεκριμένο υπουργείο είναι η αυτή: https://www.facebook.com/MinDigitalGr/. Μια προδιαγραφή ελέγχου για “νεκρά” links αλλά και όλων των συνδέσμων που λειτουργούν προς εξωτερικές ιστοσελίδες ώς προς την ορθότητά τους, θα είχε ενδεχομένως προλάβει αυτήν την αστοχία.

Μακάρι μέχρι το τέλος του έτους να καταφέρει η κυβέρνηση, όπως προανείγγειλε ο κ. Πιερρακάκης να προκηρύξει τα μεγάλα έργα πληροφορικής που βρίσκονται χρόνια στον πάγο. Μακάρι να καταφέρει να χτίσει ένα πλαίσιο απλούστευσης των διαδικασιών που θα διευκολύνουν την διασύνδεση των μητρώων και των περίπλοκων διαδικασιών του ελληνικού δημοσίου.

Ίσως όμως αυτό να είναι ένα δεύτερο, ένα μελλοντικό βήμα. Διότι εάν δεν μπορούμε να προδιαγράψουμε ένα πλήρως λειτουργικό, σύγχρονο, ασφαλές website που να εξυπηρετεί τις διαφορετικές ανάγκες του συνόλου των πολιτών της χώρας, ίσως από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε.